Valentijnsdag en ons ski avontuur

Valentijn.

Het is dat de reclames me zo scherp houden want anders vergat ik zomaar dat het vandaag valentijnsdag is. Wij (mijn man en ik) hebben niet 1 dag in het jaar waarin we de liefde vieren. Wij vieren de liefde elke dag! 

En met de liefde vieren bedoel ik dat we het fijn vinden om elkaar weer te zien na een dag hard werken. Dat we (ondanks dat we al heeeeeel veeel jaren bij elkaar zijn) nog elke dag een hartje naar elkaar sturen in een berichtje. Dat we samen even een momentje nemen om te praten over de dingen waarmee je hoofd soms vastloopt. (Ik heb vaak zo'n vastloper. Je kent dat vast wel?) Dat we in de lach schieten bij de gedachte aan heel veel grappige momenten die we beleefd hebben en zo komen er ook steeds nieuwe grappige dingen bij.

Dat we (vooral ik) even kunnen uithuilen op elkaars schouder (met snot en al). En dat we samen het huishouden doen, mijn man doet dan de was en ruimt vaak van alles op en ik doe ook wel es wat 😉 

We kunnen ook wel eens ruzie maken hoor en dat doen we soms ook gewoon uitgebreid. We kunnen het nu eenmaal niet altijd met elkaar eens zijn en dat hoeft ook niet. We proberen dan elkaar wel te begrijpen en kunnen dan ook onze fouten wel toegeven.

Ik denk gewoon als je je eigen hobby's behoud en elkaar in de waarde laat, elkaar de ruimte geeft om te groeien en te leren dan kom je samen een heel eind.

Nou wie had dat gedacht hé? Een liefdevolle blog. Maar alles is wel gemeend 🥰

Afgelopen zaterdag zijn we samen wezen skiën in Bottrop. Ik roep al jaren dat ik nog eens een keer zou willen skiën en nu hadden we de kans om te gaan.. tickets geboekt (net echt hé) en zaterdag ochtend gingen we onderweg.. toen we aankwamen moesten we nog even wachten want we hadden gereserveerd vanaf 12 uur en we waren er om 11.00 uur.

Hup, omkleden, schoenen aan, de ski's onder en gaan! Eerst op de oefen piste.. och geweldig! Manlief viel al om, omdat hij aant kijken was hoe ik het deed. Ik heb mezelf eerst aant einde ook maar even laten vallen want ik wist ook even niet hoe ik moest remmen. De keren daarna ging het al veel beter en we voelden ons al bijna een professional. Na een poosje vond mijn man het tijd om van de gevorderde piste af te skiën. "Gewoon remmend eraf gaan" zei hij. Ik twijfelde nog even maar ik dacht "ach, dat kunnen we wel"

Mijn man ging als eerst en ik erachter aan. Al snel haalde ik hem in en ik ging als een speer. Ik hoorde achter mij "REMMEN. JE MOET REMMEN!!!!!!" En ik dacht "Ja, remmen? Doe ik toch al?.. " maar ik ging steeds sneller en sneller... 

Bij de bocht dacht ik, ik laat me maar gewoon vallen anders knal ik nog ergens tegenaan! 

Een enorme sneeuw wolk kwam om me heen toen ik al koprollend neerplofte. "Hé gelukkig" dacht ik. Eindelijk tot stilstand. Ik probeerde op te staan en toen hoorde ik mijn man achter mij "BLIJF MAAR LIGGEN, LIGGEN BLIJVEN HOOR" (hij dacht dat ik van alles gebroken had) maar ik verzekerde hem ervan dat er niks aan de hand was en dat ik gewoon op kon gaan staan. 

Daarna hebben we lekker even een kopje thee gedronken om bij te komen en toen toch maar een paar keer nog van de oefen piste. 

We hebben het zo leuk gehad. We zijn nu nog aan het nagenieten!

Liefs Lizzie